Nieuw zeegras voor Zeeland Rijkswaterstaat

Inzaaien zeegras

Het Grevelingenmeer, op de grens van Zeeland en Zuid-Holland, is het grootste zoutwatermeer van Europa. Met de aanleg van de Brouwersdam in 1971 werd de verbinding tussen deze zeearm en de Noordzee afgesloten. Het Grevelingenmeer en het Veerse Meer werden zoeter waarna maatregelen zijn genomen om weer voldoende zout water in te laten. Zeegras kon deze verandering niet aan en verdween grotendeels uit de Zeeuwse Wateren. Omdat zeegras noodzakelijk is voor een rijk en gevarieerd leefmilieu voor planten en dieren, is in 2016 op kleine schaal begonnen met het inzaaien van zeegras. Deze pilot sloeg goed aan en er was voor het eerst in 15 jaar weer zeegras te vinden in het Grevelingenmeer. Deze week worden op drie nieuwe locaties in het Grevelingenmeer een miljoen zaden in de kale zandbodem gebracht. Volgend jaar start het inzaaien van zeegras in het Veerse Meer.

Zeegrasvelden in het Grevelingenmeer

De zaden zijn afkomstig van planten uit de Duitse Waddenzee. Vorig jaar hebben vrijwilligers de zaden geoogst die nu worden gebruikt in het Grevelingenmeer.

Het zaaien gebeurt onder water waarbij de onderzoekers liggend op een vlot met een verlengde kitspuit de zaadjes in de bodem brengen. Uiteindelijk moeten er zeegrasvelden ontstaan die zichzelf in stand houden. Om te weten te komen wat de sleutelfactoren voor succesvol zeegrasherstel zijn, worden de uitzaai-experimenten gekoppeld aan onderzoek. Samen met Staatsbosbeheer, Radboud Universiteit en The Fieldwork Company werkt Rijkswaterstaat nauw samen om het zeegras terug te brengen naar de Zeeuwse Wateren. De opgedane kennis wordt gedeeld met een nationaal- en internationaal netwerk aan zeegraskenners.